Çocuklarda ayrılık kaygısı, çocukların bakım vericilerinden (genellikle ebeveynlerinden) ayrı kaldıklarında yaşadıkları yoğun ve aşırı stres durumudur. Her çocuk zaman zaman ayrılık kaygısı yaşar; bu, özellikle gelişimin belirli aşamalarında normal bir durumdur. Ancak, ayrılık kaygısının şiddeti ve süresi eğer çocuğun günlük yaşamını etkilemeye başlarsa, ayrılık kaygısı bozukluğu olarak değerlendirilebilir.
Çocuklarda ayrılık kaygısı, çocukların bakım vericilerinden (genellikle ebeveynlerinden) ayrı kaldıklarında yaşadıkları yoğun ve aşırı stres durumudur. Her çocuk zaman zaman ayrılık kaygısı yaşar; bu, özellikle gelişimin belirli aşamalarında normal bir durumdur. Ancak, ayrılık kaygısının şiddeti ve süresi eğer çocuğun günlük yaşamını etkilemeye başlarsa, ayrılık kaygısı bozukluğu olarak değerlendirilebilir.
Çocuklarda ayrılık kaygısı bozukluğu teşhisi konulabilmesi için belirtilerin en az 4 hafta sürmüş olması ve çocuğun normal yaşamını ciddi derecede etkilemiş olması gerekir. Bu tür durumlarda profesyonel bir değerlendirmeye ihtiyaç duyulur. Tedavi genellikle bilişsel davranışçı terapi (BDT) içerir ve bazen ilaç tedavisi de gerekebilir. Terapi, çocuğun korkularını yönetmeyi öğrenmesine yardımcı olur ve ailelerine çocuklarına nasıl destek olabilecekleri konusunda rehberlik eder.
Çocuklarda ayrılık kaygısıyla başa çıkmak ve çocuğa destek olmak için, ebeveynlerin sabırlı ve anlayışlı olması gerekir. Rutinler ve yapılandırılmış bir program, çocuğa güven verir ve ayrılık anlarını daha kolay hale getirir. Yeni durumları, özellikle de uzun süreli ayrılıkları önceden planlayıp çocuğa anlatmak da yardımcı olabilir. Unutmayın, her çocuk farklıdır ve zamanla, sabırla ve sevgiyle çocuğunuzun ayrılık kaygısıyla başa çıkmayı öğreneceğini anlamak önemlidir.
